Gogol gibi halka inen, Fransızca yerine günlük Rusça kullanılan eserlerin yazılmaya başlanması, Puşkin’in Yevgeni Onegin’de yaptığı gibi Fransız hayranı Rus soylularının eleştirilmeye başlanması ile 18. Doğu’ya karşı inanılmaz bir nefret, batılı olma çabası ancak batı tarafından kabul edilmeyince biz doğulu muhteşem vahşi barbar kabile İskitlerin soyundan geliyoruz gibi demeçler verip, Kafkas kültür öğelerini kendilerininmiş gibi Avrupa'ya tanıtıp, Sibirya’yı “Bizim Hindistan” diye yüksek sesle söyleyebilecek derecede kendilerini kaybetmeleri nasıl tanımlanır bilemiyorum.

Dediğim gibi salt bilgi içerikli olmasından dolayı kitap hakkındaki düşüncelerimi bölümler halinde spoiler korkusu olmadan vermek istiyorum, bütününe yorum yapmak zor çünkü bölümden bölüme yazarın tutumunun değiştiğini fark ettim.

Dekabristler olarak bilinen ve Avrupa etkisine karşı Rus halkının özünün köylü erdemlerinden oluştuğunu savunan ve anayasayı değiştirmek için çaba veren aydın ve subayların girişimleri ayrıntılı bir şekilde anlatılıyor. Resimde, edebiyatta gerçekçiliğe dönüşün başladığı 1850- 1890 arasının yoğun olarak anlatıldığı bölümde en çok dikkatimi çeken şeylerden birisi: Moskova sanat tiyatrosunda öğrenci ve fakirler i��in ayrılan ucuz koltukların zenginlerin koltuklarıyla ön sıralarda bir arada olmasıydı.

One of the main themes, one of which is also prevalent in Figes’ most recent work, The Story of Russia; is the question of nation.I've read a review where it is stated that Mr Figes made a mistake regarding a clown act who were not actually shot by the Cheka . Authors or composers are not just presented in the manner birth-life-death, but interwoven in a specific time frame.

Diğer bütün bölümlerde siyasi olayları sadece dönemin sanatsal akımlarını daha anlaşılabilir bir biçimde göstermeye yetecek şekilde anlatırken 100 sayfalık bu bölümde neredeyse her iki cümlesinden birisi Stalin rejimi olan bir tarihçinin güvenilirliği ve tarafsızlığı tartışmaya açıktır bence. He skillfully interweaves the great works-by Dostoevsky, Stravinsky, and Chagall-with folk embroidery, peasant songs, religious icons, and all the customs of daily life, from food and drink to bathing habits to beliefs about the spirit world.As I have said above, the Soviets eventually harked back to the golden age of culture from the mid-late 19th Century. Ama Bizans’a geldiklerinde temsilciler şöyle bir rapor vermişlerdi: “ Cennettemiydik, dünyada mı bilemedik. Rusların Ortodokslukla bağının oluşması ile ilgili şu anekdot zaten bölümün geri kalanının değerini gözümde düşürdü diyebilirim. Tatar kelimesini farklı formlara sokup “ iğrenç, korkunç” gibi bir manada kullanmaları ve Avrupa’dan tokat yiyince çoğu Rus aydınının( Anna Ahmatova ve Lermontov’da dahil) “ ben aslında tatarım, benim köklerim tatar korkun bizden triplerine girmeleri mi dersiniz” Yani bu bölümün okunması lazım ya başka bir şey demiyorum.

Sovyet dönemi edebiyatı ve sanatsal akımları ile ilgili bilgi edinmek isteyenler başka bir kitap bulmalı ama Ahmatova’nın biyografisini veya Stalin karşıtı bir eser okumak istiyorsanız bu bölüm işinizi görebilir. His last book, Natasha's Dance: A Cultural History of Russia was published to great acclaim in 2002 and was shortlisted for the BBC FOUR Samuel Johnson Prize.tuhaf tarafı bu bölümde anlatılanların izlerini bir süredir tanıdığınız Rusların zihinlerinde de görebilirsiniz. Haklarını anlatmak, onlarla birlikte yaşamak için bir çok aydın ve öğrenci halka gitmiş ama girişimleri hüsranla sonuçlanmış. Figes encourages the reader to sample Tchaikovsky and Rimsky-Korsakov, Tolstoy and Gogol, all as part of one seemingly impossibly homogenous cultural tapestry. Hence, in many places it became the custom to bury murder victims, those who died by suicide or poisoning, deformed people and sorcerers and witches outside the boundaries of the cemetery.